Problemen rondom flexhuisvesting tonen aan: juist ondernemerschap is meer dan alleen geld verdienen!

Komende donderdag staat een raadsvergadering in Hollands Kroon gepland, waarvan nu al duidelijk is dat deze beladen is. Hopelijk nemen de raadsleden het juiste besluit, maar ook als ze dat doen, voel ik mij genoodzaakt het onderwerp rondom de huisvesting van arbeidsmigranten aan te snijden. Natuurlijk, het is een probleem in ons landelijke gebied van vele decennia. Met de groei en bloei van onze agrarische sector, met Agriport als boegbeeld daarvan, wordt het probleem steeds nijpender. Daarvan profiteren bedrijven die niet direct een band hebben met de agrarische sector, maar zich wel aanbieden als de oplosser van ‘het probleem’ waarmee ze kampen. Want het is lucratief om goedkope arbeiders uit Oost-Europa aan het werk te hebben, alleen al omdat ze hard willen werken. Echter, in de uren dat de arbeidsmigranten niet werken worden deze, vaak goedkopere, arbeidskrachten plots een kostenpost. Dan worden ze, uitzonderingen daargelaten, het liefst gehuisvest op ‘onzichtbare of ongeschikte’ plekken.

Er komt steeds meer verzet vanuit de maatschappij en de landelijke politiek. Ook arbeidsmigranten verdienen, zo is steeds meer de strekking, een net onderkomen. Die boodschap dringt weliswaar steeds meer door bij agri-ondernemers, maar de gevolgen ervan wil nog niet iedereen accepteren. Een goed onderkomen houdt in dat passende huisvesting dichtbij de onderneming gebouwd wordt en die bijvoorbeeld duurzaam is. Zo’n woning bouwen kost geld en zoveel arbeidsmigranten laten verblijven dichtbij je onderneming gaat wellicht ten koste van werkkapitaal, privacy of andere zaken.

Nou en? Het huisvesten van buitenlandse werknemers, die jij nodig hebt, is jouw probleem. Jij verdient aan ze, dan moet jij ook zorgen dat de huisvesting op orde is. Dat hoort bij goed ondernemerschap. Zoals je er uiteraard ook voor moet zorgen dat jouw werknemers niet voor overlast zorgen.

Maar nee, in Hollands Kroon wordt, met de steun van een opportune vastgoedondernemer en het College van Burgemeester en Wethouders, het huisvestingsprobleem naar elders verschoven. Niet nabij Agriport, maar kilometers daar vandaan, in het Joods Werkdorp, moeten ze ondergebracht worden. Een pension voor maar liefst 280 buitenlandse werknemers moet hier komen. Ter vergelijking: het gehucht Nieuwesluis waar de beoogde plek ligt telt maar 120 inwoners. Het karakter van de omgeving staat dus op het spel, nog los van het feit dat zij opgezadeld worden met het probleem van een ander. Schandelijk is bovendien dat een gevoelig onderwerp in de geschiedenis, de deportatie en dood van honderden ‘werkdorpers’ door de Duitsers, bevlekt wordt: deze plek ontleent de kracht van zijn boodschap aan zijn stilte.

B & W dient juist in zijn publieke taak transparant te communiceren. Maar het schijnt dat in een besloten vergadering de vastgoedondernemer de ruimte heeft gekregen om vooraf te overtuigen. Dit soort achterkamertjespolitiek kan echt niet. Het heeft de vastgoedondernemer zo gesterkt dat hij alle sluiers rondom zijn ware intenties heeft laten vallen. Naast een pension wenst hij nu ook een afhaalpunt voor de plaatselijke supermarkt, medische- en sportfaciliteiten en andere voorzieningen. Het herinneringscentrum wat in de planning stond, wordt met zoveel bedrijvigheid een wassen neus, want rust zul je niet meer vinden in en rond het Joods Werkdorp. Logisch kortom, dat de Stichting Joods Werkdorp haar medewerking heeft ingetrokken, want dit is een slecht plan. Een onbegrijpelijk plan ook, omdat de gemeente net nieuwe strengere regels omtrent huisvesting van flexwerkers heeft vastgesteld. Wanneer wijst het College de betrokken ondernemers eindelijk op hun verantwoordelijkheid?

André Vendrig

directeur Verheul Groep,

Schagen, Anna Paulowna,

Wieringerwerf, Julianadorp.

Tel. 0223 – 52 17 50