Teleurstellingen voorkomen

Het komt zelden voor, maar ik wist even niet wat ik moest zeggen toen de man aankondigde:
‘Ik wil mijn huis verkopen’. Het is een manier om de woningmarkt in beweging te krijgen als kopers na twee maanden
hun huis weer in de verkoop doen. Of was hier sprake van een ontevreden klant?
‘Nee,’ stelde de man mij gerust, ‘we zijn teleurgesteld. Niet in het huis, maar in de buurt.’ Hij legde uit dat hij
in ploegendienst werkt en dat een slechte slaper overdag moeilijk aan zijn nachtrust toe komt in een kinderrijke buurt.

Ik heb hem maar niet herinnerd aan mijn advies om voor de koop een wandeling door de buurt te maken.
Een droomhuis heeft risico’s die mensen liever niet zien. Ik moet altijd denken aan het echtpaar uit Den Oever dat na
een bezichtiging resoluut besliste om niet te kopen. Om een goede reden: ‘Bij de buren stonden drie trampolines.
Ik zag ons al in te tuin zitten en telkens kinderen gillend boven de heg uit komen.’

Veel kopers kijken wel naar de voorzieningen in de omgeving, zoals scholen, parkeergelegenheid, openbaar
vervoer, speelgelegenheid, winkels. Maar er zijn meer omstandigheden die het woongenot bepalen.
Zoals in dit geval kinderen. Als je door een buurt loopt en je ogen de kost geeft, dan krijg je een beeld van wat je als bewoner te
wachten staat. Blijf even staan.

Er zullen altijd mensen vragen of je iets zoekt. Nee, je kijkt alleen even rond,
omdat je van plan bent hier te gaan wonen. Je merkt dat mensen graag vertellen over hun buurt.
Zo kom je veel aan de weet dat nuttig is voor de beslissing om een huis wel of niet te kopen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.